Loksins

Jæja, loksins varð einhver svo vinsamlegur að láta mig vita eð ég er ekki ein í heiminum. Svona fer maður þá að. Bara vera nógu svívirðilegur í skrifum. En ykkur að segja. Þá var þetta bara gert til að ganga fram af lesendum. Auðvitað er mér nákvæmlega sama um hvað bloggarar skrifa og skrifa ekki. Nema þetta um Flosa. Það kom frá hjartanu. Það er aftur að koma sólskin eftir hálfs mánaðar kulda. Nú get eg haldið áfram að safna í sólskinsámuna mína. Önnur er þegar full. Síðar í haust og vetur þegar myrkrið hellist yfir mig, þegar kuldinn læsir í mig klónum, þá- hræri ég upp í sólskinsámunni. Svelgi í mig hlýjuna og birtuna frá björtum hlýjum dögum sumarsins, og þá verður allt gott.

Gleymið ekki að brosa til náungans.

Silla